Ertesi gün Karabibik yatagindan siçrak kalktiginda günes henüz dogmak üzereydi.Kr kalkmaz dolma gibi bir sigara tutusturdu. Ocak sönmüs, koru bile geçmisti. Huri hâlâ horul horul uyumaktaydi. Karabibik kizini ayagiyla dürterek: "Hey! Huri! Zipla görem... Gün çikiyo be... Dihiy..." diye bagirdi. Huri gözlerini yan açarak bir seyler homurdandi. Sag yanindan sol yanina dönerek babasina sirtini çevirdi. Karabibik'in bu tembel kizla ugraak zamani tu. Eski püskü ceketini arkasina taktigi gibi kapidan firladi. Hava oldukça ayazdi. Dolunaya yakin bir ay, bati ufkuna dogru inmeye baslamisti.